دین اسلام بنا بر نص صریح قرآن، ربا را حرام می داند. ربا به این معناست که کسی مالی را به عنوان قرض یا … به دیگری بدهد و هنگام بازپس گیری، مبلغی را مازاد بر آن چه داده از قرض گیرنده تقاضا کند یا از ابتدای قرض دادن، شرط کند که باید مبلغ قرض را فلان مبلغ اضافه، برگردانی.
با توجه به این که خدای سبحان ربا را حرام دانسته و از آن به «اکل مال بالباطل، مال دیگران را به نا حق خوردن» نام میبرد، فرقه بهائیت آن را پس از حرمت الاهی، حلال شمرده اند و این حلیت را به خدا نسبت می دهند.
بهائیان که پیامبر اسلام صل الله علیه و آله و سلم و قرآن کریم را به عنوان پیامبر الاهی و کتاب آسمانی پیشین قبول دارند، حداقل به گفتار آن دو نگاه کنند و درستی را از آن دو بیابند.
پیامبر اکرم اسلام صل الله علیه و اله و سلم می فرماید: «لعن اللَّه الرّبا و اکله و کاتبه و شاهده و هم یعلمون؛ خدا ربا و رباخوار و نویسنده و گواه بر ربا را که از آن آگاهند لعنت کند.»۱
ربا و رباخوار و شاهد بر آن نویسندهاش آشکار و نهان
بر اینان همه لعن یکتا خداى گر آگاه باشند از ماجراى
در کدامیک از ادیان الاهی، خدای متعال چیزی را حرام اعلام کرده و بر پستی و پلیدی آن به این اندازه تاکید کرده است که آن را با زنای با مادر در کنار کعبه مساوی بداند، سپس از حرف خود بازگشته و آن را حلال و مورد تایید قرار داده است.
این گفته بهائیان که ربا پس از حرمت، حلال شده است، توهین به خداست، یعنی خدا نعوذ بالله نمی دانست آن خوب است اینقدر از بدی و پستی آن گفت و حال که فهمیده خوب است، حرفش را پس گرفته و آن را تایید کرده و همه را به ربا خواری فرا می خواند.
خدا پیش از این به فکر طبقه ضعیف جامعه بود، به فکر نیکوکاری، کمک به یکدیگر، رشد اقتصادی و مانند اینها بود، ربا را حرام کرد و حال که احساس کرده اگر ربا و بعضی محرمات که موجب ضعیف کشی، نابودی اقتصاد و مانند آن است را آزاد نکند، مشتریهایش کم می شود، مجبور شده حرفهای گذشته را پس بگیرد و همه را به آنچه گفته نکنید، فرا بخواند و بگوید من اشتباه کردم، از این پس آن پستیها، نیکی شده است و شما مختارید!
این به عقل بهائیان درست در می آید یا …؟
قرآن کریم در این باره می فرماید:
«الَّذینَ یَأْکُلُونَ الرِّبا لا یَقُومُونَ إِلاَّ کَما یَقُومُ الَّذی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطانُ مِنَ الْمَسِّ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قالُوا إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبا وَ أَحَلَّ اللَّهُ الْبَیْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبا فَمَنْ جاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهى فَلَهُ ما سَلَفَ وَ أَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ وَ مَنْ عادَ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ؛ کسانى که ربا مىخورند، (در قیامت) برنمىخیزند مگر مانند کسى که بر اثر تماسّ شیطان، دیوانه شده(و نمىتواند تعادل خود را حفظ کند؛ گاهى زمین مىخورد، گاهى بپا مىخیزد). این، به خاطر آن است که گفتند: «داد و ستد هم مانند ربا است(و تفاوتى میان آن دو نیست.)» در حالى که خدا بیع را حلال کرده، و ربا را حرام! (زیرا فرق میان این دو، بسیار است.) و اگر کسى اندرز الهى به او رسد، و(از رباخوارى) خوددارى کند، سودهایى که در سابق[ قبل از نزول حکم تحریم] به دست آورده، مال اوست؛ (و این حکم، گذشته را شامل نمىگردد؛) و کار او به خدا واگذار مىشود؛ (و گذشته او را خواهد بخشید.) امّا کسانى که بازگردند(و بار دیگر مرتکب این گناه شوند)، اهل آتشند؛ و همیشه در آن مىمانند.»۱
«یَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ کُلَّ کَفَّارٍ أَثیم؛ خداوند، ربا را نابود مىکند؛ و صدقات را افزایش مىدهد! و خداوند، هیچ انسانِ ناسپاسِ گنهکارى را دوست نمىدارد.»۲
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ذَرُوا ما بَقِیَ مِنَ الرِّبا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید! از(مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، و آنچه از(مطالبات) ربا باقى مانده، رها کنید؛ اگر ایمان دارید!»۳
پانوشت:
۱. نهج الفصاحه، ص ۶۲۷؛ گلهای جاویدان، ص ۳۱۰.
۲. سوره بقره، آیه ۲۷۵.
۳. سوره بقره، آیه ۲۷۶.
۴. سوره بقره، آیه ۲۷۸.
شیوه تبلیغ بهاییان در ایران